Strona:Juliusz Verne-Tajemnicza Wyspa (ed.Seyfarth i Czajkowski) T.3.djvu/175

 Na stole płonęła latarnia. Obok stołu znajdowało się łóżko, na którem zwykle dawniej spoczywał Ayrton.
 Na tem łóżku leżało ciało ludzkie.
 Nagle Cyrus Smith cofnął się i przytłumionym głosem:
 — Ayrton! — zawołał.
 W mgnieniu oka przez drzwi raczej wyłamane niż otwarte osadnicy wdarli się do pokoju.
 Ayrton zdawał się w śnie pogrążonym. Twarz jego świadczyła o długich i okrutnych cierpieniach. Na około rąk i nóg miał szerokie krwawe ślady więzów.
 Cyrus Smith pochylił się nad nim.
 — Ayrtonie! — zawołał, chwytając za ramię w tak osobliwych okolicznościach odnalezionego towarzysza.
 Na ten głos Ayrton otworzył oczy i wpatrując się w Cyrusa Smitha i w innych z kolei:
 — To wy!... — zawołał — to wy!
 — Ayrtonie! Ayrtonie! — powtórzył Cyrus Smith.
 — Gdzież jestem?
 — W domu mieszkalnym, w zagrodzie.
 — Czy sam?
 — Tak jest!
 — A więc oni zaraz powrócą! — zawołał Ayrton — Brońcie się, brońcie!
 I upadł bez sił na łóżko!
 — Spilecie — ozwał się w tej chwili inżynier — możemy się spodziewać ataku lada chwila!... Wprowadźcie więc wózek w ogrodzenie.