Strona:Juliusz Verne-Tajemnicza Wyspa (ed.Seyfarth i Czajkowski) T.3.djvu/215

 — Co to ma znaczyć? — wykrzyknął Nab — chyba djabeł dzwoni?
 Nikt na to nie odpowiedział.
 — Czas jest burzliwy — zauważył Harbert — Czyżby więc wpływ elektryczności nie mógł?...
 Urwał i nie skończył. Inżynier, ku któremu zwróciły się oczy wszystkich, potrząsł przecząco głową.
 — Czekajmy, — ozwał się wówczas Gedeon Spilett. Jeżeli to sygnał, ten co go wydał, znowu powtórzy!
 — Ale któż pan chcesz, żeby to był? — zawołał Nab.
 — Ba! — odparł Pencroff — ten co...
 W tej chwili słowa jego przeciął nowy odgłos dzwonka i wibracja młotka.
 Cyrus Smith podszedł do aparatu telegraficznego i puściwszy prąd po drucie, posłał do zagrody następujące zapytanie:
 — O co chodzi?
 W kilka chwil wskazówka obracająca się na tarczy z alfabetem, następującą odpowiedź składała mieszkańcom pałacu Granitowego:
 — „Spieszcie co tchu do zagrody...“
 — Nakoniec!... — zawołał Cyrus Smith.
 O tak, nakoniec!... Nakoniec tajemnica miała się odsłonić. Wobec tego niezmiernego interesu, który ich pociągał do zagrody, całe znużenie osadników gdzieś znikło, z potrzeby odpoczynku nie zostało ani śladu. Nie wymieniwszy ani słowa, w kilka chwil opuścili Pałac Grani-