Strona:Juliusz Verne-Tajemnicza Wyspa (ed.Seyfarth i Czajkowski) T.3.djvu/218

 W mgnieniu oka przebiegli podwórzec zagrody, i znaleźli się przed domem mieszkalnym.
 Prawdopodobnie musiał się tu znajdować nieznajomy, ponieważ telegram mógł być ztąd tylko wysłany. Żadne światło jednak nie pobłyskiwało z okien.
 Inżynier zastukał do drzwi.
 Nie było odpowiedzi.
 Wówczas Cyrus Smith otworzył drzwi i osadnicy weszli do pokoju, pokrytego w tej chwili głębokim mrokiem.
 Nab skrzesał ognia, i za chwilę potem zapalona latarnia przesuwała się już po wszystkich zakątkach pokoju...
 Nigdzie nie było nikogo... Każda rzecz znajdowała się w tym stanie, w jakim ją ostatni raz pozostawiono.
 — Byliżbyśmy ofiarą ułudy? — szepnął Cyrus Smith.
 Nie!... To być nie mogło!... Telegram brzmiał przecież wyraźnie:
 — Spieszcie co tchu do zagrody!
 Przybliżyli się wszyscy do stołu, na którym był umieszczony aparat i wszystko co do niego należało. Wszystko leżało na miejscu, stos i skrzynia w której się mieścił, jak również przyrząd odbierający i przesyłający depesze.
 — Kto tu był ostatnim razem? — spytał inżynier.
 — Ja, panie Smith — odrzekł Ayrton...
 — A to było?...
 — Przed czterema dniami...