Strona:Juliusz Verne-Tajemnicza Wyspa (ed. Seyfarth i Czajkowski) T.1.djvu/244

 — I spływając ztamtąd na wybrzeże, utworzy silny spad — dodał korespondent.
 — Z którego potrafimy skorzystać! — odparł Cyrus. — A teraz chodźmy, chodźmy!
 Po tych słowach inżynier pociągnął za sobą swego towarzysza; ten zaś do tego stopnia ufał Cyrusowi, że ani wątpił w powodzenie jego zamiarów. A jednak było to zadanie nie małe, jak wyżłobić otwór w brzegu granitowym, jak porozsadzać te skały, nie posiadając prochu ani wydoskonalonych narzędzi? Czy to przedsięwzięcie, które powziął inżynier, nie przechodziło sił jego?
 Cyrus Smith i korespondent powróciwszy do „dymników,“ zastali Harberta i Pencroffa zajętych wyładowywaniem przywiezionego drzewa.
 — Drwale już skończyli robotę, panie Cyrus — rzekł śmiejąc się marynarz — a jeżeli potrzeba panu będzie murarzy....
 — Murarzy nie, lecz chemików — odparł inżynier.
 — Tak jest — dodał korespodent — wysadzimy wyspę w powietrze....
 — Wysadzić wyspę! — zawołał Pencroff.
 — Przynajmniej część jej! — odparł Gedeon Spilett.
 — Chciejcie mnie posłuchać, przyjaciele — rzekł inżynier.
 Pokrótce zaznajomił ich z rezultatem swoich spostrzeżeń. Według jego przypuszczenia, musiało w owej masie granitowej tworzącej Wielką Terasę, istnieć mniejsze lub większe wy-