Publiczność była w podziwieniu. Nikt nie przerywał mówcy, nikt nie myślał nawet o oklaskach. Wszyscy byli pod czarem tej idei, jednocześnie genialnej i prostej: zmienić oś, na której obraca się ziemska sferoida!
Zaś europejscy delegaci byli całkiem oszołomieni, zmiażdżeni, unicestwieni — siedzieli w milczeniu, pogrążeni w zupełnem osłupieniu.
Ale oklaski zabrzmiały z niesłychaną siłą, skoro prezes Barbicane zakończył swą przemowę wnioskiem, szczytnym swą prostotą:
„Tak więc słońce samo podejmie się stopić lodowe góry i ławy lodowe, słońce samo umożliwi przystęp do bieguna północnego!“
— A zatem — powiedział major Donellan, — ponieważ człowiek nie może dojść do bieguna, biegun sam przyjdzie do człowieka?...
— Nieinaczej! — odrzekł prezes Barbicane.
Tak jest! Tak jak na Jowiszu.
Podczas pamiętnego posiedzenia na owym mitingu na cześć Michała Ardana — przypomnia-
