Strona:Juliusz Verne - Gwiazda Południa.pdf/132

– 124 –

 — Wydaje mi się to słusznem — zauważył Friedel.
 — I ja się zgadzam na ten projekt — nie wahając się rzekł Cypryan.
 — Dobrze — rzekł ostatni Pantalacci — ale pod warunkiem, że możemy się rozłączyć, w razie, gdyby kto sobie życzył ścigać zbiega na własną rękę.
 — Zgoda i na to — odpowiedział Hilton. — Kupujemy na wspólny koszt wóz, bawoły i żywność, a każdy może się odłączyć, jeżeli przyjdzie stanowcza chwila.
 — Zgadzamy się zatem — potwierdzili Cypryan, Friedel i Pantalacci.
 — Kiedy panowie wyruszacie? — pytał Watkins, któremu wyprawa ta dawała nadzieję odzyskania dvamentu.
 — Jutro omnibusem do Potchstromu — odpowiedział Friedel — innego sposobu dostania się tam niema.
 — Przystajemy!
 W trakcie tej rozmowy Alicya odciągnęła na stronę Cypryana i zapytała go, czy sądzi na prawdę, iż Matakit jest winnym?
 — Panno Alicyo — odpowiedział inżynier — muszę przyznać, iż wszystko przemawia przeciwko niemu, zdaje mi się jednak, że i włoch w tej sprawie odgrywa pewną rolę. Cóż to za mina wisielca! I takiego człowieka mieć