Strona:Juliusz Verne - Na około Księżyca.djvu/100

się na siebie, gdy Barbicane wpadł pomiędzy nich.
 — Wstrzymajcie się nieszczęśliwi! — zawołał, odsuwając ich od siebie, jeśli niema Selenitów, to się bez nich obejdziemy.
 — Tak, — zawołał Ardan — obejdziemy się bez nich! Nie mamy nic wspólnego z Selenitami! Precz z nimi!
 — Do nas należy panowanie na księżycu! — zawołał Nicholl!
 — Do nas trzech!
 — Ja będę kongresem! — krzyczał Ardan.
 — A ja senatem! — wołał Nicholl.
 — Barbicane prezydentem! — wrzeszczał Ardan.
 — Precz z prezydentem!
 — Tak! niech będzie prezydent mianowany przez kongres! — wołał Ardan — a ponieważ ja jestem kongresem, mianuję cię jednogłośnie!
 — Hurra! hurra! hurra! niech żyje prezydent Barhicane! — krzyknął Nicholl na całe gardło.
 Poczem prezydent i senat donośnym głosem zaintonowali pieśń narodową »Yankee Doodle«.
 Wtedy rozpoczął się taniec szalony w połączeniu ze śpiewami, do których Diana przy-