Strona:Juliusz Verne - Na około Księżyca.djvu/210

nigdy przedostać się nie mogły. Tam, według Humboldta, panuje wieczna ciemność, której nie zdołałoby rozjaśnić światło ziemi i słońca.
 — Newton — rzekł Barbicane — jest najdoskonalszym typem gór pierścieniowych których na ziemi niema. Dowodzą one, że utworzenie się księżyca zapomocą ostudzenia powstało z przyczyn nagłych; bo, kiedy pod parciem wewnętrznych ogni, wychodziły ogromne wyniosłości, głębiny cofały się i obniżały znacznie pod poziom księżycowy.
 — Nie sprzeczam się o to — odpowiedział Ardan.
 Po upływie paru minut pocisk unosił się nad górą pierścieniową Moret. Zdala przesunął się wzdłuż szczytów góry Blancanus, a około 7 i pół wieczorem, dotarli do góry okręgowej Clavius.
 Góra ta, jedna z największych na tarczy, położona jest pod 58° szerokości południowej i 15° długości wschodniej. Wysokość jej obliczają na 7.091 metrów. Podróżnicy, z odległości 400 kilometrów lunetami sprowadzonej do 4, mogli podziwiać całość rozległego krateru.
 — Wulkany ziemskie — twierdził Barbicane, — są tylko kretowiskami w stosunku do wulkanów księżycowych. Przy pomiarze