Strona:Juliusz Verne - Pięciotygodniowa podróż balonem nad Afryką.djvu/18

Pascal, Pearse, Peddie, Peney, Petherick, Poncet, Prax, Raffenel, Rath, Rebmann, Richardson, Riley, Ritchie; Rocher d’Hericourt, Rongawi, Roscher, Ruppel, Saugnier, Speke, Steidner, Thibaud, Thompson, Thornton, Toole, Tousny, Trotter, Tuckey, Tyrwitt, Vaudey, Veyssiére, Vincent, Vinco, Vogel, Wahlberg, Warington, Washington, Warne, Wild i nakoniec zdrowie doktora Fergusson, który niesłychaną próbą miał połączyć w jednę całość prace tych podróżników i uzupełnić szereg odkryć afrykańskich.
 Nazajutrz Daily Telegraph z dnia 15 stycznia ogłosił następujący artykuł:
 „Nakoniec środek Afryki odsłoni tajniki swych pustyń rozległych; nowoczesny Edyp powie nam słowo zagadki, której nie umieli rozwiązać uczeni sześćdziesięciu wieków. Niegdyś poszukiwać źródeł Nilu, fontes Nili quaerere, nazywano szaleństwem, chimerą.
 Doktór Barth idąc aż do Sudanu drogą wytkniętą przez Denhama i Clappertona, doktór Liwingston posuwając nieustraszone poszukiwania od Przylądka Dobrej Nadziei do Zambezi, kapitanowie Burton i Speke odkryciem Wielkich Jezior wewnętrznych, otworzyli trzy drogi dla cywilizacji nowoczesnej; drogi te przecinają się w samym środku Afryki, dokąd żaden podróżny jeszcze się nie dostał. Tam też należy skierować wszelkie usiłowania.
 Prace tych śmiałych pionierów nauki, ma połączyć w jedną całość doktór Samuel Forgusson, którego