Wypada jednak dodać, jakie odkrycia doktór Fergusson spodziewał się połączyć z sobą. Były dwie główne wyprawy: doktora Barth w r. 1849 i poruczników Burton i Speke w r. 1858.
Doktór Barth, rodem z Hamburga, otrzymał dla siebie i swego rodaka Overwega pozwolenie przyłączenia się do wyprawy Anglika Richardsona, któremu powierzono missję do Sudanu.
Rozległy ten kraj leży między 15 i 10 stopniem szerokości północnej, t.j. by doń się dostać, należało posunąć się więcej niż tysiąc pięćset mil wewnątrz Afryki[1].
Okolica ta znaną była dotychczas jedynie z podróży Denhama, Clappertona i Oudneya w r. 1822 do 1824. Richardson, Barth i Overweg, pałając żądzą posunięcia dalej poszukiwań, przybywają jak ich poprzednicy do Tunis i Trypolis, i dostają się do Mursuku, stolicy Fezanu.
Wówczas opuszczają linję pionową i skręcają na Zachód ku Gath, wziąwszy za przewodników Tuaregów. Po różnych przygodach, w których wielokrotnie wystawili się na łupieztwa, zdzierstwa i zbrojną napaść, karawana ich przybywa w październiku do rozległej oazy Asben. Tu doktór Barth odłącza się od towarzyszów, robi wycieczkę do miasta Agades i łączy się znowu z wyprawą, która wyrusza dalej 12-go
- ↑ Przeszło 214 mil polskich.
