Strona:Juliusz Verne - Pięciotygodniowa podróż balonem nad Afryką.djvu/36

 Od r. 1768 do 1772, Szkot Bruce wyruszywszy z Mansua portu Abisynii, zwiedzał zwaliska Axum, widział źródła Nilu tam gdzie ich nie było, i wrócił nie osiągnąwszy ważniejszych rezultatów.
 W r. 1844 missjonarz angielski Dr. Krapf założył osadę w Monbaz na brzegach Zangwebaru, i wraz z missjonarzem Rebmann odkrył dwie góry o trzysta mil od brzegu; sąto góry Kilimadziaro i Kenie, które przebyli w części podróżnicy Heuglin i Thomston.
 W r. 1845 Francuz Maizan wylądował sam w Bamajo naprzeciw Zanzibar i dostał się do Deżela Mora, gdzie naczelnik zgubił go śmiercią okrutną.
 W sierpniu 1849 roku młody podróżnik Roscher z Hamburga, wyjechał z karawaną kupców arabskich i dostał się do jeziora Nyassa, ale tu podczas snu został zamordowany.
 Nakoniec w r. 1857 porucznicy Burton i Speke, obadwaj oficerowie armji bengalskiej, wysłani zostali przez Towarzystwo Jeograficzne londyńskie na zbadanie Wielkich Jezior afrykańskich; dnia 17 czerwca opuścili Zanzibar i skierowali się prosto na Zachód.
 Po czterech miesiącach niesłychanych cierpień, obdarci, pozbawieni sług, przybyli do Kaze, punktu zbornego kupców i karawan; znajdowali się w państwie Księżycowem. Tu zebrali szacowne wiadomości o obyczajach, rządzie, religii, zwierzętach i roślinności kraju; następnie skierowali się ku pierwszemu z Wielkich Jezior, nazwiskiem Tanganaike, które