Strona:Juliusz Verne - Pięciotygodniowa podróż balonem nad Afryką.djvu/86

 — Dobra myśl, mój chłopcze.
 — O! gotowanie nie będzie długie! suchary i mięso solone.
 — I kawy ile kto zechce — dodał doktór. Pozwalam ci pożyczyć trochę ognia z mego piecyka, jest go dosyć, a tym sposobem niema obawy pożaru.
 — W istocie, byłaby to rzecz okropna. Nad głowami mamy jakby beczkę prochu.
 — Niekoniecznie, — odpowiedział Fergusson; — ale gdyby się gaz zapalił, spłonąłby zwolna, a my spuścilibyśmy się na ziemię, co nie byłoby rzeczą przyjemną. Ale nie obawiaj się, nasz balon jest szczelnie zamknięty.
 — A więc jédzmy, — rzekł Kennedy.
 — Tymczasem, panowie, pomagając wam w konsumowaniu, postaram się przygotować dobrą kawę.
 — W istocie — wtrącił doktór — Joe między innemi przymiotami ma znakamity talent gotowania tego wybornego napoju, który robi z różnych ingredjencyj tajemniczych.
 — Proszę pana, jesteśmy w obłokach, więc mogę panom wykryć moją tajemnicę. Moja kawa jest poprostu mięszaniną, w równych ilościach użytych trzech gatunków kawy: arabskiej moki, kawy z wyspy Burbon i kawy z wysp południowo-amerykańskich.
 W kilka minut potem dymiły się trzy filiżanki kawy, któremi biesiadnicy w wesołym humorze za-