Strona:Juliusz Verne - Pięciotygodniowa podróż balonem nad Afryką.djvu/88

ło się, że wyprawa ich się nie uda. Bo choć nie bardzo oddalili się od brzegu, już znużenie i umartwienia dały im się ciężko we znaki.
 W istocie, w tej okolicy powietrze jest zawsze zaraźliwe; doktór unikał nieznośnych wyziewów, które słońce ciągnęło w górę, unosząc balon do znacznej wysokości.
 Niekiedy spostrzeżono karawanę jak zatrzymała się w cieniu drzew, czekając na chłód wieczorny nim dalej puści się w drogę. W tych to miejscach ogrodzonych płotami, kupcy chronią się od dzikich zwierząt i drapieżniejszych jeszcze pokoleń. Krajowcy pierzchali na widok Wiktorji. Kennedy chciał im się z bliska przypatrzyć, ale Samuel nie pozwolił.
 — Naczelnicy ich mają karabiny, a w nasz balon łatwo trafi kula.
 — Alboż dziura od kuli sprawiłaby nasz upadek? zapytał Joe.
 — Nie zaraz, ale wkrótce dziura rozdarłaby się bardziej i gazby uleciał.
 — A więc trzymajmy się zdala od tych hultajów.
 Co oni sobie myślą patrząc jak pływamy po obłokach? Mają pewnie ochotę czcić nas jak bóstwa.
 — Niech czczą — odpowiedział doktór — ale z daleka. Zawsze się na tem zyskuje; Patrzcie, postać kraju już się zmienia; wioski są rzadsze, drzewa mangowe znikły; roślinność tu ustaje. Grunt