Strona:Juliusz Verne - Podróż do środka Ziemi.djvu/199

i dla tego też proponuję, aby tej zbawczej wodzie nadać jego nazwisko.
 — Wybornie! — zawołałem.
 Za wspólną, tedy zgodą przyjęliśmy dla nowego źródła nazwę Hans-bach.
 Przewodnik nasz dość był z tego zadowolonym. Napiwszy się nieco wody, ze zwykłą sobie spokojnością usiadł na ziemi w dalekim kąciku, czekając na nowe rozkazy.
 — Teraz — rzekłem — trzeba pomyśleć o tem, abyśmy tej wody nie stracili.
 — Sądzę — rzekł stryj — że już teraz wszędzie takie źródła napotykać będziemy, a przynajmniej to, które mamy przed sobą, zapewne nie tak się prędko wyczerpie.
 — Przy tem wszystkiem nie zaszkodzi być ostrożnym; napełnijmy flaszki nasze i manierki na zapas; a potem zatknijmy otwór.
 Usłuchano mej rady. Hans nazbierał skorup, kamieni i odpadków skały, chcąc tem założyć dziurę przez siebie wyżłobioną. Ale rzecz to nie była tak łatwa do zrobienia — parcie wody nazbyt było gwałtowne; na próżnośmy tylko ręce sobie parzyli, wszelkie usiłowania bezskutecznemi pozostać musiały.