Ta strona została skorygowana.
— 222 —
Rzeczywiście, czułem że nadzieja wstępowała w mą skołataną duszę; lecz nagle przyszło mi na myśl zapytać stryja o rzecz bardzo ważną. Przysunąłem usta do ściany i rzekłem:
— Mój stryju!
............
— Czego chcesz dziecię moje — odpowiedział po chwili.
............
— Najprzód trzebaby się dowiedzieć, jaka nas dzieli odległość.
............
— To rzecz bardzo łatwa.
............
— Wszak masz chronometr?
............
— Mam.
............
Weź go do ręki i uważaj dobrze ile czasu potrzeba na wymówienie mego imienia i odpowiedź, a połowa czasu, jaki upłynie pomiędzy zapytaniem mojem i twą odpowiedzią, wskaże jak długo mój głos idzie do ciebie.
............
— Dobrze stryju.
............
— Czyś już gotów?
............
