Strona:Juliusz Verne - Podróż do środka Ziemi.djvu/303

— 293 —

 — Ha! — rzekł profesor wesoło — kiedy nie mamy broni, to nie będziemy mieli żadnego obowiązku polowania.
 — Mniejsze o polowanie, ale narzędzia?
 — Oto jest manometr, najpotrzebniejszy ze wszystkich i za który oddałbym inne. Mając go w ręku, mogę obliczyć głębokość, a przeto i wiedzieć, kiedy dojdziemy do środka ziemi. Bez tego szacownego narzędzia, moglibyśmy się zapędzić po za środek szukany i wyjść aż gdzieś przez antypody.
 Wesołość ta, dziką mi się wydała.
 — A busola? — spytałem.
 — Jest, patrz tam na tej skale, nic nie uszkodzona, równie jak chronometr i termometr. Ah! ten nasz przewodnik! to człowiek prawdziwie nieoceniony.
 Rzeczywiście, przyznać to trzeba było. Z narzędzi nic prawie nie brakło; a co do innych bagaży spostrzegłem na piasku tu i owdzie porozkładane sznury, drabiny, oskardy, łopaty i t. d.
 — A żywność nasza? — spytałem.
 — Ale, ale, zobaczmy co tam słychać z żywnością.
 Skrzynki z zapasami spiżarnianemi stały w zupełnym porządku i nic z nich nie brakowało, tak że w sucharach, mięsie solonem i rybach zasu-