Strona:Juliusz Verne - Promień zielony i dziesięć godzin polowania.djvu/119

jących, bo zdjął kapelusz i kłaniał się bardzo grzecznie.
 — Pan Ursiclos! zawołała miss Campbell.
 — On! To on! dodali bracia.
 — Któż to taki ów jegomość? zapytał Olivier Sinclair.
 Był to rzeczywiście Ursiclos, w własnej swojej osobie, który właśnie powracał z jakiejś uczonej wycieczki z wyspy Luing. Kiedy nareszcie zbliżył się do stojących można sobie łatwo wyobrazić jak był przyjęty przez wszystkich.
 Bracia Melvill zapominając na chwilę o koniecznej w tym względzie towarzyskiej grzeczności, nie przedstawili wcale Oliviera Sinclair panu Aristobulus Ursiclos. W obec rozirytowanej Heleny spuścili oczy, aby nie widzieć zachmurzonej twarzy swojej siostrzenicy.
 Miss Campbell z założonemi na piersiach rękami, z okiem pałającem ogniem gniewu, patrzyła na niego nie mówiąc ani słowa.
 Później jednak wybąknęła gniewnie te wyrazy:
 — Byłoby daleko lepiej panie Aristobulus Ursiclos, gdybyś nas pan nie udarował niespodzianym widzeniem swej osobistości.

---