Strona:Juliusz Verne - W puszczach Afryki.djvu/24

— 24 —

 Była godzina wpół do jedenastej w nocy; dokoła panowała głępoka ciemność, tylko w stronie południowej migały światła, a było ich około pięćdziesięciu.
 — Musi to być jakieś zebranie krajowców — rzekł Urdaks — zapewnie Budżosów, którzy wędrują do wybrzeży Kongo i Ubangi.
 — Ma się rozumieć, przecież ognie nie rozpaliły się same przez się — dodał Kamis.
 — I nie przechadzałyby się z miejsca na miejsce — rzekł Jan.
 — Bezwątpienia — potwierdził Huber — ale pomimo tej iluminacji nie możemy dostrzec ludzi.
 — Kryją się zapewnie wpośród drzew - rzekł Kamis.
 — Banda nie postępuje brzegiem lasu — mówił Maks Huber — lecz mniej więcej trzyma się zawsze razem i w jednym miejscu. Płomienie rozchodzą się i znowu się schodzą.
 — Zapewnie murzyni wracają do obozowiska — domyślał się Kamis.
 — Jakież jest twoje zdanie? — zapytał Jan Urdaksa.
 — Nie ulega wątpliwości, że będziemy napadnięci — odpowiedział Portugalczyk — musimy więc natychmiast przygotować się do obrony.
 — Ale dlaczego ci krajowcy nie napadli nas wprzódy, zanim zdradzili się ze swoją obecnością?
 — Czarni ludzie nie są białemi, to znaczy, że nie mają tyle co my rozumu — oświadczył Ur-