Strona:Juliusz Verne - W puszczach Afryki.djvu/97

— 97 —

 — Dlatego, żeśmy ją znaleźli. Ot, tutaj... Wprawdzie znajduje się w złym stanie, ale zdaje się, że będzie można ją naprawić.
 I Maks Huber pokazał towarzyszom ukrytą w zagłębieniu rzeki, przy brzegu, tratwę, rodzaj platformy z pnączy i desek, powiązanych nawpół przegniłemi sznurami. Za pomocą sznura była też ona przywiązana do sterczącego pnia ponad wodą.
 — Tratwa! — wykrzyknął radośnie Cort.
 — Naprawdę tratwa — dodał Kamis.
 — Czyżby krajowcy dotarli aż do tych miejsc?
 — Może to jacy podróżnicy porzucili tę tratwę — domyślał się Cort. — Chociaż to przypuszczenie nie wydaje mi się prawdopodobne, bo gdyby ta część lasu Ubangi była zwiedzana przez jakich badaczy, to jużby o tym wiedziano w Kongo lub Kamerunie. Co do mnie, nie słyszałem o żadnej wyprawie naukowej w te strony.
 — Ani ja — dodał Maks Huber — ale co nas to obchodzi. Najważniejsza rzecz, czy tratwa może jeszcze służyć do użytku?
 — Naturalnie, trzeba się najpierw o tym przekonać — potwierdził Kamis i chciał już wejść na tratwę, ale powstrzymał go okrzyk Langa.
 Ten trzymał jakiś przedmiot w ręku. Po chwili oddał go Janowi.
 Była to kłódka żelazna, zniszczona przez rdzę i bez klucza.
 — Ach, jest to dostateczny dowód, aby nas