Strona:Juliusz Verne - Walka Północy z Południem 01.djvu/125

scy liberałowie z obu światów, — sprzeciwia się to naturze!...
 W tejże chwili, Pygmalion który nie wiedzia jeszcze o niczem, spotkał się z rządzcą.
 — Dlaczego nas zwołują, p. Perry? — zapytał — czyby pan nie był łaskaw powiedzieć mi?
 — Owszem, głupcze, — po to żeby cię...
 Rządzca umilkł, niechcąc zdradzić tajemnicy. — Naraz przyszła mu pewna myśl do głowy, rzekł więc:
 — Chodź tu, Pygu!
 Chłopiec przybliżył się.
 — Ciągnę cię czasem za ucho, — prawda, chłopcze?
 — Tak, panie Perry, — bo wbrew wszelkiej sprawiedliwości, tak boskiej, jak i ludzkiej, jest-to pańskiem prawem.
 — Kiedy tak, to sobie pozwolę skorzystać raz jeszcze ze swego prawa.
 Mówiąc to, pan Perry, bez względu na krzyki Pyga, zaczął go ciągnąć za uszy, już i tak dosyć długie.
 To zastosowanie swego prawa po raz ostatni do jednego z niewolników z plantacyi, sprawiło ulgę p. rządzcy.
 O godzinie 3-ciej, James Burbank wraz z otoczeniem swojem, ukazał się na tarasie, zdobiącym Castle-House, gdzie go oczekiwało 700 niewolników: mężczyźni, kobiety, dzieci, a nawet i starcy, którzy u schył-