Strona:Juliusz Verne - Walka Północy z Południem 01.djvu/141

 — Nie, nie mam i mieć nie będę i, pan Burbank nie wygna mnie z plantacyi, bo, niechwaląc się, jestem tu potrzebny.
 — Przeciwnie, wypędzi cię!
 — On mię wypędzi?
 — Z pewnością. Póki należałeś do niego, mógł cię trzymać, chociażeś nic nie robił, ale teraz wypchnie cię za drzwi i zobaczymy, co ci przyjdzie z wolności, biedny głuptasie.
 — Widocznie, ta kwestya nie przedstawiła się Pygowi z tej strony.
 — Jakto, panie Perry, rzekł, — czy pan myśli, że pan Burbank byłby dosyć okrutny, żeby...
 — To nie okrucieństwo, — odparł rządzca, — tylko wyniki konieczności i logiki faktów. Zresztą, czy się to zgadza z wolą pana Jamesa, czy nie, z polecenia komitetu Jacksonvillskiego, wszyscy wyzwoleńcy będą wygnani z terytoryum Florydy.
 — Więc to prawda?
 — Zupełna prawda i zobaczymy, jak sobie poradzicie, niemając już pana.
 — Ja nie chcę opuścić Camdless-Bay! — wykrzyknął Pygmalion.... Kiedym wolny...
 — Tak!... wolny pójść w świat, ale nie wolny pozostać tutaj; radzę ci więc upakować tobołki.
 — Gdzież ja się podzieję?
 — To już twoja rzecz.
 — Bądź co bądź, jestem wolny, — rzekł znowu Pygmalion.