Strona:Juliusz Verne - Walka Północy z Południem 01.djvu/216

 Gilbertowi nasunęła się ta uwaga, że szereg statków nie zagradzał jeszcze rzeki, gdy ją przepływał, dążąc do Camdless-Bay. Ta ostrożność była. więc przedsięwzięta dopiero po przemknięciu się gigu i, może w przewidywaniu ataku, o którym nie było jeszcze mowy w chwili, kiedy młody porucznik opuścił flotyllę Stevensa.
 Wypadało przeto wycofać się niezwłocznie ze środka rzeki i o ile się tylko da, kryć się wzdłuż prawego brzegu. Możeby czółno zdołało prześliznąć się niewidzialnie przez, gęstwinę trzcin i pod cieniem drzew, rosnących na wybrzeżu. W każdym razie nie było innego, sposobu uniknięcia zapory na Saint-Johnie.
 — Marsie, staraj się wiosłować po cichu, dopóki nie miniemy tej linii, -powiedział młody porucznik.
 — Dobrze, panie Gilbercie.
 — Pewno wypadnie walczyć z wirem i jeśli potrzebujesz pomocy...
 — Poradzę sam, — odrzekł Mars.
 Zwróciwszy gig, skierował go szybko w stronę prawego brzegu, gdy się już znajdowali tylko na 300 yardów powyżej linii uwiązanych statków.
 Ponieważ czółno nie zostało spostrzeżone podczas kiedy przepływało rzekę w ukos, — chociaż mogło się to zdarzyć, — teraz, gdy się zlewało z ciemnemi masami wybrzeża, było to niepodobieństwem, żeby je odkryto. Prawie napewno mogło przepłynąć zaporę, jeśli nie dotykała brzegu; w samym zaś