Strona:Juliusz Verne - Walka Północy z Południem 01.djvu/230

siało być na tej części rzeki kilka statków, które się krzyżowały, żeby sobie dać pomoc w razie potrzeby.
 Nagle mgły opadły, na powierzchnię Saint-Johnu.
 Gilbert nie mógł powstrzymać krzyku.
 Gig znalazł się pośród jakich 12-tu statków, których zadaniem było czuwać nad tą częścią kanału, którego wał przerzynał wężykowaty bieg po drugiej linii.
 — Oto są!... Są!...
 Takie to okrzyki nawzajem posełały sobie statki.
 — Tak jesteśmy! — odpowiedział młody porucznik. Rewolwer i kordelas do rąk, Marsie i brońmy się!...
 — Bronić się przeciw 32 ludziom!
 W jednej chwili, trzy czy cztery statki przybliżyły się do gigu. Strzały zagrzmiały. Tylko rewolwery Gilberta i Marsa, których chciano ująć żywych, dały ognia. Trzech czy czterech marynarzy było ranionych lub zabitych. Ale jakże Mars i Gilbert mogliby nie uledz w tej nierównej walce?
 Młody porucznik, skrępowany, pomimo energicznego oporu, został przeprowadzony do jednego ze statków.
 — Uciekaj.., Mars,.. uciekaj!... — krzyknął on ostatni raz.