Strona:Juliusz Verne - Walka Północy z Południem 01.djvu/239

 — Na śmierć!... Na śmierć!... — wołano ze wszystkich stron.
 Hiszpan, poskromiwszy z trudnością wściekłość tłuszczy, rozpoczął na nowo badanie:
 — Czy powiesz nam, Gilbercie Burbanku, w jakim celu opuściłeś swój pokład, dzisiejszej nocy?
 — Opuściłem go dlatego, żeby się zobaczyć z umierającą matką moją.
 — A więc przyznajesz, żeś wylądował w Camdless-Bay?
 — Nie mam powodu taić się z tem.
 — I jedynie po to byłeś tam, żeby się zobaczyć z matką?
 — Jedynie.
 — Jednakże mamy przyczynę przypuszczać jeszcze inny cel wycieczki.
 — Jaki?
 — Chęć przeprowadzenia korespondencyi z ojcem twoim, Jamesem Burbankiem, tym nordzistą, już od zbyt dawna podejrzewanym o porozumiewanie się z armią federalną.
 — Wiesz, że tak nie jest, odparł Gilbert, uniesiony bardzo naturalnem oburzeniem, nie udałem się do Camdless-Bay jako oficer, lecz jako syn!...
 — Albo też jako szpieg!... — odpowiedział Texar.
 Tu, wszczęły się jeszcze gwałtowniejsze krzyki:
 — Śmierć szpiegowi!... Śmierć!...