Strona:Juliusz Verne - Walka Północy z Południem 02.pdf/98

 — W przystani Marino?... I cóżbym tam robił?
 — Porwałeś albo kazałeś porwać dziecko, Dianę Burbankównę, córkę Jamesa Burbanka, i Zermę, żonę tu obecnego metysa Marsa, która towarzyszyła tej dziewczynce.
 — Aa, to mnie posądzają o to porwanie?... — rzekł Texar, ironicznym tonem.
 — Tak!... ciebie! wykrzyknęli jednocześnie James Burbank, Gilbert i Mars, nie mogąc się dłużej hamować.
 — Ale dlaczegóż to miałem być ja, nie kto inny? — odpowiedział Texar.
 — Bo ty jeden miałeś interes w dopuszczeniu się tej zbrodni — rzekł pułkownik.
 — Jaki interes?
 — Chciałeś się zemścić na rodzinie Burbanków. Już nieraz James Burbank był zmuszony wnosić skargę na ciebie. Nie ulegałeś nigdy karze, zręcznie powołując się na alibi, ale kilkakrotnie odzywałeś się z zamiarem wywarcia zemsty na swoich oskarżycielach.
 — Niechaj i tak będzie! — odparł Texar. — Że pomiędzy mną a Jamesem Burbankiem panuje śmiertelna nienawiść, tego nie przeczę. Że miałem interes w zranieniu mu serca porwaniem dziecka, tego również nie przeczę. Ale żebym ja to zrobił, to znów inna rzecz! Czy jest jaki świadek, który mnie widział?
 — Jest — odpowiedział pułkownik Gardner.