Strona:Juljusz Verne-Czarne Indje.djvu/039

Ta strona została przepisana.

wie dwa razy tyle co wynosi produkcja francuzka. Basen księstwa Walji, który zgromadził całą prawie ludność górników w Cardiff, Swansea, Newport, wydaje rok rocznie dziesięć miljonów beczek tego węgla tak poszukiwanego, który nosi jego nazwę. W środku Anglji znajdujemy baseny hrabstwa York, Lancaster, Derby, Stafford, mniej wprawdzie obfite ale jednak dosyć znaczne. Nareszcie w tej części Szkocji pomiędzy Edymburgiem a Glasgowem rozciągają się jedne z najbogatszych pokładów Zjednoczonego Królestwa. Ogólna liczba tych wszystkich basenów wynosi do 1,600,000 hektarów i wydaje rocznie do 100,000,000 beczek czarnego węgla.
Mniejsza z tem! Zapotrzebowanie tak będzie wielkie na potrzeby przemysłu i handlu, że te skarby zostaną wyczerpane. Trzecie tysiącelecie ery chrześcijańskiej nie minie a ręka górnika wypróżni w Europie te składy, w których podług trafnie użytego wyrażenia skoncentrowało się gorąco słoneczne pierwszych czasów tworzenia[1].

Otóż w czasie, w którym się rozgrywa historja

  1. Rozliczenia poczynione w Europie co do wypotrzebowania węgla, podług danych z lat ostatnich przepowiadają, że węgiel się wyczerpie:
    we Francji za lat 1,140.

    w Anglji 800.
    w Belgji 750.

    w Niemczech 300.

    W Ameryce pokłady, wydając 500,000,000 beczek rocznie, będą mogły istnieć 6,000 lat.