Strona:Juljusz Verne-Czarne Indje.djvu/042

dzie, będzie padał dzień cały, a mnie pilno. Idźmy.
 — Jestem na pańskie usługi — odrzekł młody człowiek.
 — Powiedz no mi Henryku, jak się miewa twój ojciec.
 — Zdrów zupełnie, panie Starr.
 — A matka?
 — Matka również.
 — Czy to twój ojciec pisał do mnie, prosząc bym przybył do szybu Yarow?
 — Nie panie, to ja.
 — A może Szymon Ford pisał jaki drugi list, odwołujący to zaproszenie? — zapytał żywo inżynier.
 — Nie, panie Starr, ojciec mój nic nie pisał.
 — To dobrze! — odrzekł James Starr, nie wspominając nic o anonimowym liście.
 A potem dodał:
 — Czy nie możesz mi powiedzieć czego stary Szymon żąda ode mnie?
 — Panie Starr, mój ojciec chce sam o tem z panem pomówić.
 — Ale ty wiesz o co chodzi?
 — Wiem panie.
 — To dobrze, nie pytam się więcej. W drogę tedy, bo pilno mi rozmówić się z Szymonem Ford. Ale, ale, gdzie mieszkacie?