Strona:Juljusz Verne-Czarne Indje.djvu/075

 — Szymonie — rzekła Magdalena — nie wymagałbyś przecież, by się Henryk wcale nie ożenił....
 — Nie wymagam — odrzekł stary górnik — ale nic pilnego! Kto wie, czy mu nie znajdziemy....
 Henryk wszedł do izby i Szymon zamilkł. Magdalena wstała od stołu, wszyscy poszli za jej przykładem i zasiedli na chwilę przed bramą folwarku.
 — A zatem Szymonie — rzekł inżynier — słucham was.
 — Panie James — odrzekł Szymon Ford — nie potrzeba mi pańskich uszu, ale pańskich nóg raczej. Czy pan dobrze odpoczął?
 — Doskonale mój Szymonie. Gotów jestem iść za tobą wszędzie, gdzie ci się tylko spodoba.
 — Henryku — rzekł Szymon Ford — odwracając się do syna — zapal nasze lampy bezpieczeństwa.
 — Bierzecie lampy bezpieczeństwa! — zawołał James Starr zdziwiony, ponieważ nie można się było spodziewać eksplozji gazów w sztolni zupełnie pozbawionej węgla.
 — Tak, panie James, trzeba zawsze być roztropnym.