Strona:Juljusz Verne-Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi (1897).djvu/198

rych godniejsze uwagi są wyspy Viti-Levon, Vanona-Levou i Kandubon.
 Powyższa gromada odkrytą została przez Tasmana w r. 1643, t.j. tym samym, w którym Toricelli wynalazł barometr, a Ludwik XVI-ty wstąpił na tron. Pozostawiam czytelnikowi do namysłu, który z owych trzech faktów okazał się najpożyteczniejszym dla ludzkości. Następnie przybył Cook r. 1714, d’Entrecasteaux w r. 1793 i wreszcie Dumont d’Urville w r. 1827; ostatni rozwikłał zupełny zamęt, panujący w geografii co do tego archipelagu. Nautilus zbliżył się do zatoki Wailea, teatru straszliwych przygód kapitana Dillon, który pierwszy wyjaśnił tajemnicę rozbicia się la Peronse’a.
 Zatoka ta kilkakrotnie oczyszczana, dostarcza obficie wybornych ostryg. Najedliśmy się ich nad miarę, otwierając według przepisu Seneki, dopiero na stole. Mięczaki owe należą do gatunku znanego pod nazwą ostrea lamellosa, bardzo pospolitego na Korsyce. Ławica Wailea musiała być nader znaczną, i gdyby nie liczne wypływy niszczące, niezmierne ich stosy zapełniłyby niezawodnie całą zatokę; każda bowiem sztuka zawiera do dwóch milijonów jajek.
 Jeżeli Ned-Land nie żałował sweko łakomstwa, to jedynie dla tego, że ze wszystkich pokarmów, jedna tylko ostryga nie sprawia niestrawności. W rzeczy samej, potrzeba nie mniej jak szesnaście tuzinów tych bezgłowych mięczaków, na trzysta pietnaście gramów substancyi azotnej, niezbędnej na dzienne pożywienie człowieka.
 Dwudziestego piątego grudnia, Nautilus przepływał pośród archipelagu Nowych-Hebryd, odkrytych