Strona:Juljusz Verne-Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi (1897).djvu/205

doradyi — ostrolotek, prawdziwych podmorskich jaskółek, kreślących w czasie ciemnej nocy, naprzemian w powietrzu i w wodzie fosforyczne światełka. Z mięczaków i zwierzokrzewów, znalazłem w oczkach sieci rozmaite gatunki korkowatych: morskie jeże, młotki, ostrogi, kompasiki, teleskopy i skrzydłopławki. Florę przedstawiały piękne pływające wodorosty, blaszecznice, i morszczyzny nawskroś przesycone klejowatym płynem, sączącym się porami — oraz prześliczną nemastoma geliniariode, która umieszczoną została w muzeum, pomiędzy osobliwościami.
 W dwa dni po przejściu przez morze Koralowe, 4-go stycznia ujrzeliśmy brzegi Papouazyi. Przy tej okoliczności kapitan Nemo uprzedził umie, iż zamierzał dostać się na ocean indyjski przez ciaśninę Torreadzką. Rozmowa nasza tym razem, na tem się tylko ograniczyła. Ned widział z przyjemnością, że ta droga zbliżała go do mórz europejskich.
 Ciaśnina Torreadzka uważana jest jako podwójnie niebezpieczna: z powodu skał które ją najeżają, i dzikich nawiedzających te brzegi. Oddziela ona od Nowej Hollandyi wielką, wyspę Papuazyę, zwaną także Nową Gwineą.
 Papuazya ma czterysta mil długości na sto trzydzieści szerokości, i czterdzieści tysięcy mil geograficznych powierzchni. Leży pomiędzy 0° 19’ a 10° 2’ szerokości południowej, i 128° 23’ a 146° 15’ długości. O południu, w chwili kiedy porucznik mierzył wysokość słońca, dostrzegłem wierzchołki gór Arfalxs, wznoszące się stopniowo i zakończone śpiczastemi szczytami.
 Ziemia ta odkrytą została w r. 1511 przez Portugalczyka Franciszka Serrano. Potem zwiedzali ją