Strona:Juljusz Verne-Dzieci kapitana Granta.djvu/049

 — Rzeczywiście — rzekł Glenarvan — żywioły zbuntowały się przeciw tobie, kochany panie Paganel.
 — O! potrafię im stawić opór.
 — Przecież nie zechcesz narażać się na taki deszcz — wtrąciła lady Helena.
 — Dla mnie, pani, deszcz nic nie znaczy, ale boję się o moje pakunki, a szczególniej narzędzia. Wszystkoby się popsuło!
 — Najgorzej z wysiadaniem na ląd — dodał znów lord Glenarvan — bo dostawszy się do Villa-Praia, nieźle się tam ulokować możesz, choć niebardzo porządnie, bo w sąsiedztwie małp i wieprzów, z któremi stosunki niezbyt są przyjemne. Ale podróżnik nie zważa na takie drobnostki. Zresztą możesz być pewny, że za siedem, najdalej osiem miesięcy znajdzie się sposobność powrócenia do Europy.
 — Siedem lub osiem miesięcy! — krzyknął przerażony Paganel.
 — Co najmniej. Okręty niebardzo chętnie zawijają do wysp Zielonego Przylądka w porze deszczów. Lecz możesz dobrze czas zużytkować: archipelag ten mało jest jeszcze znany, szczególniej pod względem topograficznym, klimatologicznym, etnograficznym i hypsometrycznym.
 — Poznasz pan i opiszesz rzeki — dodała lady Helena.
 — Kiedy ich tu niema, pani.
 — To rzeczki.
 — Ani tych nawet.
 — Zawszeć są jakieś wody?
 — Żadnych.
 — Rozejrzysz się pan po lasach — wtrącił poważnie major.
 — Aby mieć lasy, potrzeba drzew, a tu właśnie drzew niema.
 — To mi śliczny kraj — zauważył major — gdzie nie znajdziesz ni wody, ni drzewa!
 — Pociesz się, kochany Paganelu — dodał lord Glenarvan — gór ci przynajmniej nie zabraknie.
 — Oh! co mi to za góry, milordzie! Niewysokie i nie odznaczające się żadną osobliwością, a prócz tego już i opisane.
 — Już opisane! — powtórzył Glenarvan.
 — Takie to moje szczęście! Na wyspach Kanaryjskich uprzedził mnie sławny Humboldt, tu znów znany geolog, p. Karol Saint-Claire-Deville.
 — Czy być może!
 — Tak jest, niestety! — westchnął Paganel tonem żałosnym. — Uczony ten znajdował się na pokładzie korwety La Décidée, gdy zatrzymała się u wysp Zielonego Przylądka i zwiedził najciekawszy wierzchołek grupy, wulkan na wyspie Fogo. Cóż więc dla mnie zostało?