Strona:Juljusz Verne-Podróż podziemna.pdf/115

naście kroków, nie pozwalały ocenić długości galerji i skłonny byłem uważać ją za nieskończoną, kiedy naraz o 6-ej godzinie ukazał się oczom naszym mur.
 Na prawo, na lewo, w górze i na dole, nie było żadnego przejścia.
 Doszliśmy widocznie do głębi.
 — A więc, tem lepiej! — zawołał stryj, teraz wiem mniej więcej, czego się mam trzymać!
 Nie jesteśmy na drodze Saknussema i pozostaje nam tylko powrót na dawne miejsce. Odpocznijmy przez noc i po 3-ch dniach niespełna, dojdziemy do miejsca, gdzie schodzą się dwie galerję.
 — Tak, — odpowiedziałem, — jeśli starczy nam na to siły!
 — A dlaczegóż by nie?
 — Na jutro nie mamy już wody.
 — A odwagi czy ci nie zbraknie także? — spytał stryj, patrząc na mnie surowo.
 — Nie ośmieliłem się mu nic na to odpowiedzieć.

---