Strona:Juljusz Verne-Podróż podziemna.pdf/148

 Czułem, że owłada mną znów omdlenie i chciałem się już rzucić na ziemię i skończyć ze sobą, gdy naraz huk jakiś doleciał do mych uszu. Podobny był do oddalonego grzmotu i słychać go było długo w głębiach galerji. Skąd pochodził ten hałas, co to być mogło takiego?
 Z pewnością jakieś zjawisko podziemne.
 Mógł to być skutek wybuchu gazu, albo oberwania się jakiejś bryły w skorupie ziemskiej
 Nasłuchiwałem, czy huk ten znowu si. nie powtórzy. Tak minął kwadrans. Cisza panowała w galerji.
 W pewnej chwili ucho moje, przyłożone do muru, zdawało się słyszeć nieuchwytne, dalekie słowa. Zadrżałem ze wzruszenia.
 — To przywidzenie, — pomyślałem.
 Ale nie. Nasłuchując z uwagą, usłyszałem wyraźnie szept głosu. Nie byłem w stanie zrozumieć, co było mówione. Ale, że mówiono coś, byłem pewny.
 Przez chwilę pomyślałem, czy czasem słowa owe nie były echem moich własnych.
 Zamknąłem więc usta i przyłożywszy ucho do muru, słuchałem.
 Mówiono, napewno coś mówiono.
 Postępując z przyłożonem uchem wzdłuż muru, słyszałem coraz wyraźniej. Chwyta-