Strona:Juljusz Verne-Podróż podziemna.pdf/199

 — Zachwycony jestem, zachwycony, mój chłopcze. Przybyliśmy nareszcie!
 — Do celu naszej wyprawy?
 — O, nie, ale przepłynęliśmy już to morze, które zdawało się być nieskończonem. Teraz podróżować będziemy po ziemi i zazagłębimy się naprawdę we wnętrze kuli ziemskiej!
 — Mój stryju, pozwól mi zadać ci jedno tylko pytanie.
 — Pozwałam ci, Axelu, mów!
 — A powrót kiedyż nastąpi?
 — Powrót? Ach! ty myślisz o powrocie, kiedyśmy jeszcze nie doszli do celu?
 — Nie, ale chciałbym wiedzieć, w jaki sposób odbędzie się nasz powrót?
 — W najzwyklejszy na świecie. Przybywszy w głąb ziemi, albo znajdziemy nową drogę powrotną, albo wrócimy tą, którąśmy przybyli. Mam nadzieję, że nie zamknie się przed nami.
 — A więc trzeba doprowadzić naszą łódź do porządku.
 — Koniecznie.
 — A żywności czy jest poddostatkiem?
 — Napewno. Jan jest sprytnym chłopcem i zostawił dostateczną ilość żywności.
 O to niema obawy. Ale chodźmy upewnić się co do tego.