Ta strona została przepisana.
Jeszcze przez pół godziny stąpaliśmy po kościach.
Szliśmy wciąż naprzód, gnani wielką ciekawością.
Jakie jeszcze dziwa zawiera w sobie ta jaskinia, jakie skarby dla nauki?
Brzegi morza dawno znikły za stosami z kości.
Nieoględny profesor, nie bojąc się zabłądzenia, ciągnął mnie z sobą coraz dalej.
Po milowym spacerze ukazał się nam brzeg olbrzymiego lasu, ale nie składał się on jak ten z pieczarek, który był w sąsiedztwie portu
Małgorzaty.
Była tu roślinność trzeciej epoki, w całej swej wspaniałości.
A więc rosły tam palmy, gatunku już obecnie zaginionego, sosny, modrzewie, cyprysy, tuje. Mchy słały się po gruncie, kilka
