Strona:Juljusz Verne-Wyspa tajemnicza.djvu/203

 — Nie — odpowiedział Gedeon — wszystko poszło jak najlepiej.
 — Jednak — rzekł Cyrus — cel waszej wyprawy chybiony, skoro wracacie sami.
 — Nie, panie Cyrusie, jest jeszcze ktoś z nami.
 — Więc znaleźliście biednego rozbitka?
 — Tak.
 — Czy jest na statku?
 — Jest.
 — Któż to taki?
 — Jest — rzekł reporter — czyli raczej był kiedyś człowiekiem! Więc nic nie możemy powiedzieć o nim, Cyrusie.
 Reporter opowiedział przyjacielowi wszystkie przygody podróży, opisał mu wyspę Tabor, co na niej znaleźli, jak długo szukali napróżno biednego opuszczonego, w jaki sposób nareszcie znaleźli nieszczęśliwą istotę, w której już trudno dopatrzeć się człowieka.
 — I to do tego stopnia — dodał Penkroff — że nie wiem nawet, czy postąpiliśmy dobrze, przywożąc go tutaj.
 — Bez wątpienia dobrze, Penkroffie — rzekł żywo inżynier.
 — Ale ten nieszczęśliwy już zupełnie stracił rozum!
 — Być może — odpowiedział Cyrus — ale kilka miesięcy temu był takim jak my człowiekiem, a kto wie, jakim się stanie po długiem osamotnieniu ten z pomiędzy nas, który innych przeżyje? Biada temu, kto żyć musi zdala od ludzi, moi przyjaciele, widać jak osamotnienie może prędko pozbawić rozumu, skoro znaleźliście tego nieszczęśliwego w tak opłakanym stanie!
 — Ale skądże pan wnosisz, panie Cyrusie — zapytał Harbert — że ten nieszczęśliwy dopiero od kilku miesięcy stał się takim, jakim jest obecnie.
 — Ponieważ dokument, zawarty w butelce, był niedawno napisany, a nikt prócz tego nieszczęśliwego skreślić go nie mógł.
 — A może — dodał Gedeon Spilett — towarzysz tego człowieka, który następnie mógł umrzeć!
 — To niepodobne do prawdy, kochany Gedeonie.
 — Dlaczego? — zapytał reporter.
 — Bo w takim razie dokument wspominałby o dwóch rozbitkach — odpowiedział Cyrus Smith.
 Harbert opowiedział w krótkości, jakie spotkały ich przygody, gdy wracali do wyspy, i zwrócił szczególną uwagę na ciekawy fakt obudzenia się umysłu nieznajomego, gdy w niebezpieczeństwie przypomniał sobie, że jest marynarzem.
 — Bardzo słusznie, Harbercie, przywiązujesz tak wiele wagi do tego zdarzenia. Dowodzi ono, że ten nieszczęśliwy może jeszcze