Strona:Juljusz Verne-Zielony promień.djvu/059

zdumieniem, nie wiedzieli z czego mogła Helena być niezadowoloną? Może to obecność Arystobulusa Ursiklosa w Obanie spowodowała to niezadowolenie? Tymczasem Arystobulus podszedłszy ku miss Campbell kłaniał się z roztargnieniem.
 — Pan Arystobulus Ursiklos, — przedstawiał ceremonialnie Helenie, brat Sam.
 — Którego szczęśliwy wypadek sprowadził do Obanu — dokończył brat Seb.
 — A, mister Ursiklos! — przemówiła obojętnie miss Campbell, chłodno kiwnąwszy uczonemu głową na znak przywitania. — Wujowie kochani, wymówiła potem z żalem, zwróciwszy się do braci Melwilów.
 — A co ci to, moje dziecko? — zapytali razem obaj bracia zaniepokojeni niezadowoleniem siostrzenicy.
 — Czy jesteśmy w Obanie?
 — Chyba tak, zapewne.
 — Nad morzem Hebrydzkiem?
 — Rozumie się.
 — Za godzinę nas tutaj nie będzie!
 — Za godzinę?
 — Życzyłam sobie mieć przed oczyma otwarty horyzont morza, czyż nie tak?
 — Tak jest, droga Helenko.
 — Bądźcież tak dobrzy pokazać mi tu ten horyzont.
 Bracia Melwill z najwyższem zdziwieniem obrócili się w stronę morza. Przed nimi na całym obszarze od północo-zachodu na południo-zachód leżał cały rząd wysp tworzących prawie zbitą masę lądu; między temi