Ta strona została uwierzytelniona.
1szy Gość.
- Możesz pan poczekać.... zaraz się polka skończy....
Roquamor (kłaniając się)
- Bardzo przepraszam... zaczekam.
- (powraca na przód sceny — d.s.) Otóż to, nagroda za moje koszta, trudy i starania.
Marcandier.
(spostrzegając powracającego Roquamora)
- Cóż? — nie idziesz pan do żony?
Roquamor (z gniewem)
- A tak... łatwy do niej przystęp — chyba poślę po żandarmów, aby mi drogę torowali.
1szy Gość (do drugiego patrząc na salę)
- A! otóż i pani Roquamor... Cudne ramiona!.. Jaka kibić wysmukła.. brawo!
