Strona:Kaprala I Brygady Piłsudskiego Szczapy poglądy różne na rzeczy rozmaite.djvu/15

 — Ob. kapitanie! kapral Szczapa melduję posłusznie, że znalazłem w kawie tę chustkę!
 — Kłamiecie, Szczapa!
 — Przecież ob. kapitan nie jest za przeproszeniem sierżant prowiantowy, żebym mu kłamał.
 — Kłamiecie Szczapa, bo to, co w ręce trzymacie to jest szalik.
 — Szalik! Bogu przysięgam, ob. kapitanie, że szalik! — zawołał uradowany Szczapa.
 — A widzicie.
 Kapitan zasalutował, a Szczapa widząc, że nic z pognębienia kucharzy nie będzie głosi urzędowo:
 — Ob. Kapitanie, kapral Szczapa, ma posłuszną prośbę od całego plutonu.
 — Gadajcie, byle prędko.
 — Ob. kapitanie proszę posłusznie, żebyśmy fasowali kawę osobno i szaliki osobno... —
 Kapitan w śmiech:
 — Niech was Szczapa djabli! — to się zrobi.
 Szczapa, który się z kapitanem znał oddawna na odchodnem mówi już prywatnie:
 — Ob. kapitanie, co będzie z tym papierosem oficerskim, co mi go ob. kapitan wczoraj obiecał?
 — Przecież ja was Szczapa wczoraj nie widziałem.
 A swoja drogą kapitan sięgnął do kieszeni i otworzył papierośnicę. Trzeba widzieć jak Szczapa bierze papierosa. Dotyka jednego, a reszta lgnie do jego palców, jak opiłki do magnesu.
 — Dobry chwyt macie Szczapa!
 — Kapral I Brygady Piłsudskiego jezdem, ob. kapitanie — I już Szczapy niema.
 Każdy, kto był w I Brygadzie przyzna, że poza sporadycznymi wypadkami, fasował szaliki bez kawy, a to jest zasługą kaprala Szczapy.
 Znamy więc stosunek Szczapy do Legjonów, do poszczególnych nawet pułków, wiemy, jak potrafi pokonferować z oficerami w sprawach służbowych, — ale jaki jest jego stosunek do I Brygady?