Strona:Karlinscy.djvu/60

RYCERSTWO.

 Przeklęci!!!

(posłowie wychodzą jedną stroną — Karlinska drugą wsparta na mężu).

JEDEN z JEŃCÓW NIEMIECKICH (ranny)

 Pomocy! boli!... wody!... ah! umieram!..

MARYA (z kubkiem)

 Wróg nasz — a jednak — jak nie pomódz? Boże
 Ty nam dopomóż — razem umrzeć tylko!...

(Karlinski wraca sam)

RANNY (konając)

 Bóg Cię wysłucha — umieram — o dzięki
 Za kroplę wody — słuchaj — ja ci — powiem
 W okopach naszych — są drzwi do podziemia,
 Do starych sklepień — któremi ujść można
 Ale jest kilka drzwi — a jedne tylko —
 I po nad temi — co wiodą w podziemie,
 Jest znak...

MARYA.

 Znak jaki? powiedz jeźlić droga
 Twa dusza!...

RANNY.

 Jest znak... jest napis... powiem... tam!... u Boga!.
 (umiera).

MARYA.

 Skonał — i nierzekł — biada! o rozpaczy!
 Piekło otwiera się!...

KARLINSKI.

 Krzyż drogę znaczy!...

Zasłona spada).

---