Strona:Karlinscy.djvu/75

 Wszystko tu dla niej!... o! daj w takiej chwili
 O Boże! wtedy daj Polsce człowieka,
 Co ją wyzwoli — własnem poświęceniem!
 A wszelka smętność będzie mnie daleka!
 Wierzę! że dasz go!... ginę z dziękczynieniem!
 O szczęście! marne życie! skonu chwało!
 Tych mi żal tylko, co serce kochało!

(po murze łączącym się z szczytem baszty stąpa z głębi sceny Marya w śnie magnetycznym — staje nad Izydorem mówiąc:)

MARYA.

 Chodź ze mną! razem polecim do Boga!...

IZYDOR (spostrzega ją, z rozdzierającym krzykiem.)

 Maryo!.,.

MARYA.

 A!!!

(obudzona chwieje się, traci równowagę i spada z muru,)

IZYDOR.

 Zabita!... (po chwili szamotania się w łańcuchach)
 Amen!... o prędzej! o chyżej!...
 O mój aniele, my ulecim wyżej,
 Ha! ha!... Płacz dziecka — czuję pod źrenicą...
 Tam gwiazdy płaczą ze mną! a nie świecą...
 O ciemny grobie! dziś żądzą kochanka
 Czekam cię! spiesz się światłości poranka!...
 (gwałtownie) Maryo! o Maryo moja! (opuszcza głowę)

(Zasłona z obłoków zsuwa się z wolna i zasłania cały głąb sceny z basztą.)

ZMIANA — wielka komnata sklepiona w Olsztynie — u sklepień chorągwie i bronie — w głębi działo utkwione w murze — nad niem stoi lont zapalony — poczyna świtać — Karlinska siedzi na ziemi jak skamieniała — Karlinski stoi w oknie i trzyma rękę nad czołem patrząc w odległą przestrzeń.)

KARLINSKI.

 Nie — to nie może być — pogróżka tylko
 Szatańska, a nie ludzka. —