Strona:Karol Irzykowski - Nowele.pdf/18

to, uczuł pewną ulgę, przekonał się, że Grimmer nie jest taką powagą, jak się zdawało i postanowił mu się za to odwdzięczyć.
 Idąc do Linka spotyka go, chwyta za rękaw i wita:
 — Dobry wieczór, panie profesorze, a gdzież to Pan Bóg prowadzi?
 — Pan Bóg tylko pijaków do domu prowadzi, porządni ludzie sami chodzą. Bądź zdrów dyrektorze!
 — Ha, ha! alluzya do mnie, ale za karę musisz pójść ze mną do Linka. Wszakże to dziś twoje imieniny, panie Romanie?
 — Aha! Zapaliłem już w piecu wszystkiemi gratulacyami.
 — No, to chodź! obiecałeś mi raz zadebiutować u Linka, dziś musisz dotrzymać.
 Ujął Grimmera pod ramię i wabił syrenim głosem:
 — Chodź, chodź, na maleńką konferencyę piwną. Cóżto? nieposłuszeństwo? Zasuspenduję!
 W tej chwili nadszedł inny »stammgast«