Wieś Borzęcin początkowo nazywała się Bodzęcinek. Tę pierwotną nawę otrzymała, jak tradycya niesie, od biskupa krakowskiego ks. Bodzanty, założyciela tej wsi, który był właścicielem dóbr Radłowskich (Radłów), a więc i tej miejscowości, należącej do tych dóbr, a zarośniętej samemi prawie lasami.
Jednego razu, gdy ks. biskup Bodzanta przejeżdżał z Radłowa do Szczurowy przez te lasy, nadjechał nad strumyk, gdzie dziś właśnie rzeka Uszwica dosyć obszernem korytem płynie do Wisły, rozkazał stanąć nad tym strumykiem i zauważył, że, gdyby las w tej miejscowości wycięto i wykorczowano, możnaby z bardzo dobrym skutkiem założyć tutaj osadę czyli wioskę, ponieważ taki strumyk obfity byłby dla mieszkańców bardzo użyteczny i wygodny. Po tak rozumnej rozwadze, przysłał tu własnym kosztem pięćdziesięciu dwóch osadników, którzy znaczną przestrzeń lasów wycięli i wykorczowali i na grunta zamienili, a po równym podziale tych gruntów pomiędzy siebie, zaraz pobudowali sobie domy ponad tym strumykiem po obydwóch jego brzegach.
Od założyciela ks. biskupa Bodzanty otrzymała zaraz ta osada nazwę Bodzęcinek, dopiero w późniejszych czasach, gdy coraz więcej lasów tu wycinano, korczowano i na grunta, łąki i pastwiska przeistaczano, dopiero po znacznem zwiększeniu się ludności, pierwotna nazwa Bodzęcinek zmieniona została na nazwę Borzęcin.
Wieś Borzęcin dzieli się na dwie części, na t. zw. wielką i małą stronę. Pochodzi to ztąd, że przez całą wieś od południa na północ płynie dosyć szerokiem korytem rzeka Uszwica, pierwotnie zwana Glinnik. Nazwę tę z tego powodu otrzymała, że płynęła tylko wązkiem korytem i przez ziemię gliniastą; dopiero później, gdy wody innych małych rzek, a osobliwie rzeki,
