Miejscowość gminy Górka powstała, o ile pamiętniki sięgają, z osadników od lat mniej więcej trzystu i otrzymała nazwę cd osadników, zwanych Górakami. W miejscowości Górka powstały później przysiołki, zwane Sekółki, Kopanina i Zabełcze.
Położenie Górki wraz z miejscowościami Sekółki, Kopanina poprzednio było zarosłe zupełnie wielkiemi i olbrzymiemi drzewami, lasem grabowym, dębami i różnymi krzewami, nadto okolica ta była bagnista, przerzynana rowami, potokami, wielką rzeką Wisłą i mniejszemi rzekami. Następnie przez osuszenie i wyregulowanie koryt dla spływu wody i sypanie grobel czyli wałów okazały się wyższe położenia ziemi z dobrą, urodzajną glebą, zdatną pod uprawę w rolnictwie.
Miejscowość gminy Górka założoną została następującym sposobem:
Przed laty trzystu miejscowość i obszary jej, gdzie obecnie jest gmina Górka, była własnością szlachciców, tytułowanych kasztelanami z za Wisły. Ci początkowo użytkowali te obszary li tylko przez połów dzikich zwierząt, a następnie przez rybołostwo. Następnie udało się osadzić jednego osadnika, zwanego nadzorcą lasu, leśnym, zbudowano mu budynki odpowiednie do gospodarstwa i trudnił śię hodowlą bydła, a najwięcej baranów i owiec. Następnie za wykonywanie różnych robót w lesie przy rąbaniu drzewa udzielano robotnikom po kawałku ziemi, jednak z obowiązkiem wykonywania dalszych robót właścicielowi czyli tak zwanej pańszczyzny, a przytem i dawania datków, to jest oddawano dworowi jako należytość kury, dziesięcinę czyli dziesiątą część z każdego zbioru z gruntu (z wyjątkiem siana, kapusty,
- ↑ Zob, „Lud“ IX. str. 263.
