Strona:Karol Mátyás - Przezwiska ludowe.djvu/34

 82. Myszkowski Stach, lat 14, syn krawca w Miechocinie. U. sz. M.
 α) Parcęga, bo ^uón sie tak do bodej cego wtyknie.
 β) Mania, bo ^uón má młodą siostre Maryne, to na nią wołá: Maniu!
 γ) Najduch, bo ^uón je najduch, a chłop jego matki ten krawiec nazywá sie Budzik, a matka nazywá sie po ^uojcach Myskoská.
 δ) Dzieci tak słozyły na niego:
 — Myskoski
 — z łaski Boski.
 ε) Wołają na niego:
 — Bodej cie morzyska wzieny! — bo ^uón tak zawdy klnie.
 83. Netschada (wymawiają: Neciada) Marya, lat 14, córka inspektora policji miejskiej w Tarnobrzegu. U. sz. T.
 α) Merylka, bo matka na nią wołá: „Marylka.“
 β) Mondryjatka, bo sie cyni mondrą, straśnie mondrą udaje, a nic nie umié.
 γ) Szczerwo, bo ona tak klnie, a nie wymówi „ściérwo,“ tylko szczerwo.
 84. Niedziałek Jasiek, lat 10, syn grabiárza (grabarza), abo dziada kościelnego, w Miechocinie. U. sz. M.
 α) Londynka, bo má londyn (= blond) włosy.
 β) Suchy pysk, bo suchą gembe má.
 γ) Wielgi nos, bo má wielgi nos. Wołają na niego tak razem prendko: Suchy pysk, wielgi nos!
 δ) Grobichoski, bo ^uón je syn grobiárza.
 ε) Ty sawujo! bo ^uón tak klnie: Ty sawujo!
 85. Niwiński Józek, lat 13, syn wyrobnika w Miechocinie. U. sz. M.
 α) Samiec zydoski, bo látá po mieście pomiendzy Zydamy, jak pies za sukamy. Látá po mieście i zbirá kawáłki cygar i papirusów; co panowie rzucają, to ^uón to zbirá i w domu páli.
 β) Stary Szajnocha, bo je bardzo gádliwy, tajak jego dziadek, co był w powstaniu w roku trzydziestem, to ten dziadek różne ^uopowiadáł historyje — umar tak rok (= zeszłego roku) w Miechocinie, miáł sto pieńć roków.
 γ) Śpoga, bo jak ráz chorowały ^uu sąsiada kónie, to ^uón gádáł, ze to pewnie śpoga, to je taká kójská choroba.