Strona:Karol Marx-Walki klasowe we Francji 1848-1850 r.djvu/075

czańskim. W komisji wykonawczej reprezentował to stronnictwo Ledru-Rollin, w Narodowym zgromadzeniu konstytucyjnym frakcja Góry, w prasie „Reforma.“ Wspólnie z republikanami burżuazyjnemi ci republikanie w d. 16 kwietnia spiskowali przeciw proletarjatowi, a zwalczali go w dni czerwcowe. W ten sposób sami zburzyli podstawę, na której wznosiła się ich partja jako siła, gdyż drobnomieszczaństwo o tyle tylko może rewolucyjnie występować przeciw burżuazji, o ile poza nim stoi proletarjat. Demokraci otrzymali dymisję. Burżuazyjni republikanie otwarcie zerwali pozorny sojusz z niemi, który niechętnie i obłudnie zawarli w czasach rządu rewolucyjnego i komisji wykonawczej. Wzgardzeni i odepchnięci, jako sprzymierzeńcy, demokraci spadli do roli pachołków trójkolorowych republikanów, przyczym nie mogli od nich uzyskać żadnego ustępstwa, lecz zawsze musieli wspierać ich władzę, o ile tej władzy, a wraz z nią i republice, groziło niebezpieczeństwo ze strony antyrepublikańskich frakcji burżuazyjnych. Wreszcie obie te frakcje — orleaniści i legitymiści od samego początku byli w mniejszości w Konstytuancie. Przed dniami czerwcowemi frakcje te ośmielały się występować tylko pod maską burżuazyjnego republikanizmu. Zwycięstwo czerwcowe kazało na pewien czas całej Francji burżuazyjnej połączyć się w zgodnym hymnie dla swego zbawiciela Cavaignac’a, gdy zaś wkrótce po dniach czerwcowych partja antyrepublikańska znowu się usamodzielniła, dyktatura wojskowa i stan oblężenia w Paryżu pozwoliły jej tylko bardzo lękliwie i ostrożnie wysuwać swe macki.