Strona:Karol Marx-Walki klasowe we Francji 1848-1850 r.djvu/076

 Od r. 1830 frakcja burżuazyjno-republikańska w swych pisarzach, mówcach, inteligiencji, w swych ambicjach, posłach, jenerałach, bankierach i adwokatach zgrupowała się dokoła pisma paryskiego „National“. Na prowincji nie posiadała żadnych pism filjalnych. Klika National’u była dynastją trójkolorowej republiki. Opanowała ona natychmiast wszystkie urzędy państwowe, ministerja, prefekturę policyjną, dyrekcję poczty, posady prefektów, opróżnione wyższe miejsca oficerskie w armji. Na czele władzy wykonawczej stanął jenerał tej partji Cavaignac jej główny redaktor, Marrast, był stałym prezesem Konstytuanty. W salonach swych, jako mistrz ceremonji, czynił on honory uczciwej republiki.
 Pewnego rodzaju lęk wobec tradycji republikańskiej sprawił, że nawet rewolucyjni autorowie francuscy potwierdzali błędne mniemanie, że w Konstytuancie panowali rojaliści. Przeciwnie, już od dni czerwcowych Konstytuanta stała się wyłącznym przedstawicielstwem burżuazyjnego republikanizmu i rys ten występował tym dobitniej, im bardziej upadał wpływ trójkolorowych republikanów poza Konstytuantą. Gdy szło o obronę formy burżuazyjnej republiki, frakcja ta miała do rozporządzenia głosy demokratycznych republikanów, gdy szło o treść, to nawet sposoby przemawiania nie różniły jej od rojalilistycznych frakcji burżuazji, bo interesy burżazji, materjalne warunki jej panowania i wyzysku klasowego stanowią właśnie treść burżuazyjnej republiki.
 Nie rojalizm więc, lecz burżuazyjny republikanizm urzeczywistnił się w życiu i czynach tej Konstytuanty,