Strona:Karol Marx-Walki klasowe we Francji 1848-1850 r.djvu/100

galną władzą. Nie mogła obalić ministerjum przez swe vota nieufności, jak próbowała zrobić jeszcze raz 6 i 26 stycznia, bo ministerjum nie żądało wcale jej ufności. Pozostało jej tylko jedno wyjście: powstanie. Bojowe siły powstania stanowiła republikańska część gwardji narodowej, gwardja mobilów i ośrodki rewolucyjnego proletarjatu, kluby. Mobile, ci bohaterowie dni czerwcowych, stanowili w grudniu zorganizowaną siłę bojową burżuazyjnej frakcji republikańskiej, podobnie jak przed czerwcem warsztaty narodowe stanowiły zorganizowaną siłę bojową rewolucyjnego proletarjatu. Komisja wykonawcza Konstytuanty skierowała swój brutalny atak na warsztaty narodowe, gdy musiała skończyć z coraz nieznośniejszemi żądaniami proletarjatu; podobnież i ministerjum Bonapartego uderzyło na gwardję mobilów, gdy musiało skończyć z coraz nieznośniejszemi żądaniami republikańskiej frakcji burżuazji. Zarządziło ono rozwiązanie gwardji mobilów. Część ich odprawiono i wyrzucono na bruk, drugiej części nadano organizację monarchiczną, zamiast demokratycznej, a żołd ich obniżono do wysokości żołdu wojsk linjowych. Mobile znaleźli się w położeniu powstańców czerwcowych i odtąd prasa codziennie przynosiła publiczne spowiedzi, w których mobile wyznawali swe grzechy czerwcowe i błagali proletarjat o przebaczenie.
 A kluby? Od chwili, gdy Konstytuanta zagroziła w osobie Barrota prezydentowi, w osobie prezydenta ukonstytuowanej republice burżuazyjnej, a w ukonstytuowanej republice burżuazyjnej — republice burżuazyjnej wogóle, przyłączyły się do niej siłą rzeczy