Strona:Karol Marx-Walki klasowe we Francji 1848-1850 r.djvu/101

wszystkie żywioły twórcze republiki lutowej, wszystkie partje, które chciały obalić istniejącą republikę i gwałtem powrócić ją do dawnego stanu, zamienić ją na republikę, odpowiadającą ich zasadom i interesom klasowym. Wszystko, co się stało, odstało się znowu, krystalizacje ruchu rewolucyjnego znowu przeszły w stan płynny, republika, o którą walczono, stała się znowu nieokreśloną republiką dni lutowych, którą każda partja określała na swój sposób. Na chwilę partje znowu zajęły dawne swe stanowisko lutowe, — tylko bez złudzeń lutowych. Trójkolorowi republikanie „Nationalu“ oparli się znowu na demokratycznych republikanach „Reformy“ i wypchnęli ich jako przednią straż na pierwszy plan walki parlamentarnej. Republikanie demokratyczni oparli się znowu na republikanach socjalistycznych — 27-ego stycznia manifest publiczny obwieścił ich pojednanie i zjednoczenie — i przygotowywali w klubach grunt powstańczy. Prasa ministerjalna słusznie traktowała trójkolorowych republikanów „Nationalu“ jako zmartwychpowstałych powstańców czerwcowych. Aby utrzymać się na szczycie burżuazyjnej republiki, postawili oni na kartę samą burżuazyjną republikę. 26 stycznia minister Faucher postawił projekt prawa o związkach, którego pierwszy paragraf opiewa: „Kluby są wzbronione“. Faucher postawił wniosek, aby projekt ten jako nagły natychmiast oddano pod dyskusję. Konstytuanta odrzuciła nagłość wniosku, a 27 stycznia Ledru-Rollin złożył wniosek z 230 podpisami, żądający postawienia ministerjum w stanie oskarżenia za przekroczenie konstytucji. Postawienie ministerjum w sta-