Strona:Karol Marx-Walki klasowe we Francji 1848-1850 r.djvu/110

bie za Konwent? Pocóż więc to obsadzanie wojskiem punktu w górnych Włoszech? Pod tą przejrzystą zasłoną ukrywała się wyprawa na Rzym.
 14 kwietnia 14,000 ludzi pod Oudinot’em odpłynęło do Civita — Vecchia. 16 kwietnia Zgromadzenie narodowe uchwaliło w ministerjum kredyt w wysokości 1,200,000 franków na trzymiesięczne utrzymywanie floty francuskiej na morzu Śródziemnym. W ten sposób dało ono ministerjum wszystkie środki interwencji przeciw Rzymowi, a jednocześnie udawało, że każe mu interwenjować przeciw Austrji. Konstytuanta nie widziała wcale, co robią ministrowie, lecz słyszała tylko, co mówią. Takiej wiary nie widziano nawet w Izraelu; Konstytuanta wpadła w takie położenie, że niewolno jej było wiedzieć, co robi ukonstytuowana republika.
 Wreszcie 8 maja odegrała się ostatnia scena komedji. Konstytuanta zażądała od ministerjum bezzwłocznych kroków ku doprowadzeniu wyprawy włoskiej do wytkniętego celu. Bonaparte ogłosił tego samego wieczora w „Monitorze“ list, w którym wyrażał Oudinot’owi najwyższe uznanie. 11 maja Zgromadzenie narodowe odrzuciło akt oskarżenia przeciwko temuż Bonapartemu i jego ministrom. A Góra, zamiast rozedrzeć tą sieć oszustwa, bierze tragicznie komedję parlamentarną, aby w niej grać rolę Fouquier Tinville’a, lecz z pod pożyczonej lwiej skóry Konwentu wciąż wyzierała przyrodzona owcza skóra drobnomieszczaństwa.
 Druga połowa życia Konstytuanty streszcza się w następujący sposób. 29 stycznia Konstytuanta